คำภาษาละติน displĭcens มาจาก displicēre มาถึง Castilian ในฐานะ นักรบ สิ่งนี้มีคุณสมบัติหรือสิ่งที่ หยิ่งยโส หยาบคาย ไม่แยแสหรือเฉย

มักจะเกิดขึ้นกับคำอื่น ๆ ในละตินและโดยการขยายในภาษาของเราเมื่อคำกริยาเข้าร่วมและคำนำหน้าหรือคำต่อท้ายสามารถเปลี่ยนเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้าง; ในกรณีพิเศษของ displicere เป็นที่ชัดเจนว่า A ของ placere ถูกเปลี่ยนเป็น I ( ปรากฏการณ์ นี้สามารถอธิบายได้ทางเทคนิคโดยการพูดว่าในสระรากของมันคำกริยาทนทุกข์ทรมาน apophony)

คำกริยาละตินเราได้รับคำอื่น ๆ placere ซึ่งเป็นที่ น่าพอใจยาเงียบสงบคดี (ซึ่งอยู่ในต้นกำเนิดหมายความว่า "สิ่งที่ทำให้เกิด ความพึงพอใจ ") และผู้ เรียบเรียง เมื่อรวมกับคำต่อท้าย - ดังนั้นความหมายของคำกริยานี้และคำคุณศัพท์ที่สอดคล้องกันของการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์เพื่อมากำหนดคนที่แสดงความดูถูกและไม่ชอบต่อบางสิ่งบางอย่างหรือผู้ที่ดูถูก

วิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดวิธีหนึ่งในการเข้าใจความหมายของคำที่ผิดปกติในการพูดทุกวันคือการสังเกตคำพ้องความหมายซึ่งมักจะมีอย่างน้อยหนึ่งวิธีที่เราใช้กับความถี่ คำว่า อิ่มเอมใจ สามารถถูกแทนที่ในหลายกรณีโดยต่อไปนี้: ไม่แยแส, ไม่สุภาพ, ไม่เป็นที่พอใจ, ไม่พอใจ, บูดบึ้ง, แห้ง, ไม่เป็นที่พอใจ และ ไม่สุภาพ ด้วยความเคารพต่อ antonyms เรา พอใจพึงพอใจเป็นมิตร และ ใจดี

ในระยะสั้นเราสามารถพูดได้ว่าไม่มีใครต้องการที่จะอธิบายอย่างพึงพอใจอย่างน้อยในความสัมพันธ์ที่พวกเขาแสวงหาความสามัคคีเพราะมันเป็นคำคุณศัพท์ที่พูดถึง ทัศนคติที่ คนอื่นเห็นไม่ดี ตรงกันข้ามคำพ้องของพวกเขาคือคำคุณศัพท์ที่ต้องการมากที่สุด: พวกเขาวาดรอยยิ้มให้เราเสมอซึ่งพวกเขาคิดว่าเราเป็น "ดี", "ใจดี" หรือ "ดี"